Wspólne wyjazdy, choć często planowane, nigdy nam nie wychodziły: albo ja nie mogłam planować z dużym wyprzedzeniem, albo I miała zawodowy "pożar w burdelu"...
Tym razem się udało, spontanicznie w kierunku włoskim... po słońce, po zapach morza, po bose nogi na piasku, szynkę San Daniele, dobre wino i po "nikt od nas niczego nie chce i nie oczekuje".
Odkryłyśmy zupełnie inną Italię, jak mówi I: "od niechcenia". W dodatku pociągiem... najdroższy bilet Ravenna - Wenecja:10 Euro. To zupełnie inna jakość podróżowania i z pewnością do powtórki.
PRZYSTANEK PIERWSZY – RAVENNA:
Miasto w sam raz, ładna starówka, idealna na jeden dzień szwędania. Mozaiki z początku pierwszego tysiąclecia zrobiły na mnie chyba największe wrażenie ze wszystkich motywów sakralnych jakie widziałam.
Rozczarowująca hala targowa, a raczej jej zawartość. Pierwsza kolacja najprostsza: dobre wino dobrze wybrane przez Pana z Botega del Vino, prosciutto San Daniele, peccorino, chleb, rukola, pomidory pieczone... Que bella Italia!
RIMINI:
Rimini ma raczej słabe recenzje i wyobrażam sobie jak okropne musi być latem. Spragnione morza i przestrzeni, zaryzykowałyśmy popołudniowy wypad... I o dziwo:
• Rimini poza sezonem ma piękną szeroką piaszczystą plaże bez śladu parasoli i leżaków = gwarancja świetnego spaceru.
• jeśli wyjdziemy z plaży bramką nr 29 możemy dojść do naprawdę niezłej starówki parkową promenadą.
Po przejściu starego miasta dochodzimy do cudnej dzielnicy Felliniego (małe kolorowe ciągi domków, ciekawe kefejki i tawerny).
Padnięte po sporej dawce tlenu, usiadłyśmy w zupełnie lokalnej knajpce L'Angolo Divino, wypiłyśmy po lampce wina wybranej przez Arturo, zjadłyśmy najlepszą bruschettę i ledwo doszłyśmy do dworca...
No comments:
Post a Comment